Χθες και Σημερα

Φορω το ασπρο μου σεντονι και βλεπω το ειδωλο μου στον καθρεφτη.
Μοιαζει να εχει φτιαχτει στα μετρα του σωματος μου.
Κοιτω παλι τον καθρεφτη.Ενα παιδι.
Καπου το ξερω αυτο το προσωπο.
Κατι μου θυμιζει,μα δεν ειναι σιγουρο.
Αυτο το καλοκαιρι ειναι πολυ ζεστο.


Βγαινω εξω.
Τρεχω στα χωραφια,μεσα στους θαμνους...
Προσεξε.!Υπαρχουν φιδια!μου φωναζει καποιος.
Ποια φιδια;Γιατι να φοβηθω;
Οχι,δε φοβαμαι τα φιδια ,τα αγαπω.
Τους ανθρωπους φοβαμαι...


Κοιτω στον καθρεφτη,βλεπω μια γυναικα.
Και παλι κατι μου θυμιζει.
Μα δεν ειναι σιγουρο.
Γιατι να νιωθω παραξενα;
Εχω παθει αμνησια;
Κατι ειναι εδω,μα δεν θυμαμαι.


Εμαθα πως το σημερα γινεται χτες και το χτες σημερα.
Κοιτω τον καθρεφτη και θυμαμαι...
Θυμαμαι εμενα,
θυμαμαι εσενα,
Κοιτω τους ανθρωπους και ξερω πως τιποτε δε χανεται...
Τα παντα ανασταινονται ασταματητα.