Συναισθηση

Ενα γλυκο φειλι ειναι μια ανασα .

Ενα δακρυ,ειναι μια θαλασσα.

Ενας λυγμος ειναι μια σταγονα δηλητηριο.

Μια ημερα και μια νυχτα μοναξια της ψυχης του Συμπαντος...

)
ΥΠΟ=κατωθεν
ΕΙΣ =σε
ΕΙΛ=φως,υλη,υλοενεργεια ,στροφειλο
ΟΝ =ον
ΖΕΙ=βραζει,κινειται,ενεργει
ΤΑ =αυτα
AEI =παντοτε
ΤΑ=δικαια

ΑΛ =Το,Η,Ο
ΦΑ =Φως,στιλβη,λαμψη,Ηλιος
ΒΗ=Βηματιζει,οδηγει,
ΤΑ =τα πραγματα

ΓΑ =της Γαιας
ΜΑ= μητερας
ΔE =και προς

ΕΛ =αυτη

ΤΑ =τα (πραγματα

Μιτος

Κοιτω τους ανθρωπους ακομα μια φορα.Φαινονται τοσο μικροσκοπικοι,τοσο απειροελαχιστοι σε σχεση με το περιβλημμα τους...Κοιτω τους ανθρωπους και βλεπω πως ειναι φτιαγμενοι απο αορατες κλωστες που τους δενουν με το Ολον ,με το Συμπαν.
Μοιαζει να ειναι η αρχη και το τελος,ενα κουβαρι που τυλιγεται και ξετυλιγεται ασταματητα.
Καθετι ειναι πλεγμενο με το καθετι.Με αορατες κλωστες που λαμπυριζουν Φως.
Κανεις δε μπορει να αποφυγει το καθετι.Καποια στιγμη θα πλεξει ιστορια.

Χθες και Σημερα

Φορω το ασπρο μου σεντονι και βλεπω το ειδωλο μου στον καθρεφτη.
Μοιαζει να εχει φτιαχτει στα μετρα του σωματος μου.
Κοιτω παλι τον καθρεφτη.Ενα παιδι.
Καπου το ξερω αυτο το προσωπο.
Κατι μου θυμιζει,μα δεν ειναι σιγουρο.
Αυτο το καλοκαιρι ειναι πολυ ζεστο.


Βγαινω εξω.
Τρεχω στα χωραφια,μεσα στους θαμνους...
Προσεξε.!Υπαρχουν φιδια!μου φωναζει καποιος.
Ποια φιδια;Γιατι να φοβηθω;
Οχι,δε φοβαμαι τα φιδια ,τα αγαπω.
Τους ανθρωπους φοβαμαι...


Κοιτω στον καθρεφτη,βλεπω μια γυναικα.
Και παλι κατι μου θυμιζει.
Μα δεν ειναι σιγουρο.
Γιατι να νιωθω παραξενα;
Εχω παθει αμνησια;
Κατι ειναι εδω,μα δεν θυμαμαι.


Εμαθα πως το σημερα γινεται χτες και το χτες σημερα.
Κοιτω τον καθρεφτη και θυμαμαι...
Θυμαμαι εμενα,
θυμαμαι εσενα,
Κοιτω τους ανθρωπους και ξερω πως τιποτε δε χανεται...
Τα παντα ανασταινονται ασταματητα.

Ξυπνημα

Οταν ξυπνας το πρωι
και αντικρυζεις τον Ηλιο,
προσπαθωντας να κλεισεις στις φουχτες σου τις αχτιδες του,

Οταν βλεπεις τη βροχη να πεφτει δυνατα,
και θες να γεμισεις τις φουχτες σου με σταγονες,

Οταν ακους τον αερα εξω να σφυριζει σαν φιδι στα δεντρα,
και θες να στοβιλισεις μαζι του,

Οταν οσοι σε συναντουν για πρωτη φορα ,νιωθουν παραξενα μαζι σου και στο λενε,
Οταν περπατας και νιωθεις τη δυαδικη φυση της μοναδας σου,


Τοτε ειναι σημαδι πως εχεις ξυπνησει...

Ο ανθρωπος καποτε παρατηρουσε και εξεταζε οτιδηποτε τον περιεβαλλε,αλλοτε με θαυμασμο και αλλοτε με περιεργεια και τρομο.
Ο τοτε ανθρωπος ηταν πιο κοντα στα στοιχεια της Φυσης απο τον ανθρωπο της εποχης μας..Αερας,Γη,Νερο Φωτια και οι μορφες τους,ηταν ολα οσα τον περιεβαλλαν και τον βοηθουσαν να εξελισει την οντοτητα του.
Ο φοβος και το δεος, οδηγησαν τον ανθρωπο ως προς την εξερευνηση του χωρου του.
Ο δρομος ηταν ανηφορικος και δυσκολος.Δεν ειχε ομως εμποδια.Η ροη ερεε αβιαστα.
Η συνεχης αναρωτηση, η διχως ορια, ηταν το μοναδικο που τον παρακινουσε.
Ο ανθρωπος του σημερα,εχει σταματησει να παρατηρει και να σκεφτεται.
Εχει σταματησει να αναρωτιεται.Οι γνωσεις που κατεκτησε καποτε,του εδωσαν την πεποιθηση πως η παρατηρηση σχετιζεται πλεον μονο με τις επιστημες και ειναι μοναδικο προνομιο οσων εχουν σπουδασει σχετικα με αυτες.
Εδω απαταται.Απαταται οικτρα.Η παρατηρηση δεν αφορα μονο τα πανεπιστημια,αλλα μαζι με την αναρωτηση,πρεπει να αποτελει τροπο ζωης και ακομη περισσοτερο,τωρα,σε μια εποχη που υπαρχουν θεμελια να χτισει γερα επανω τους.
Απο τον τροπο που σκεφτεται ,μεχρι τον τροπο που εκτελει τις σκεψεις σε κινησεις,ο ανθρωπος ειναι ενα φαινομενο προς παρατηρηση,και ειδικα του εαυτου του,οπως ολα τα υπολοιπα φαινομενα του περιβαλλοντος του συμπαντος.
Και ομως,στην πραγματικοτητα ο σημερινος ανθρωπος ειναι ανικανος να κανει τις στοιχειωδεις απλες σκεψεις, με τη στοιχειωδη παρατηρηση γυρω του.
Η καθημερινοτητα περνα μπροστα στα ματια του και αδυνατει να την συνειδητοποιησει με τον ιδιο τροπο που ενας προγονος μας θα εκανε καποτε.
Ειμαστε αραγε τυχεροι η ατυχοι που εξελιχθηκαμε μεχρι εδω,μεχρι αυτου του σημειου;
Και αν τελικα ηταν αναποφευκτη η εξελιξη αυτη,με ποιο τροπο
την αξιοποιουμε εμεις στο σημερα,σε αυτη τη χρονικη στιγμη;
Ποση γνωση πηγαζει καθημερινα απο τον καθενα;Εχει κανεις σκεφτει;
Η καθε λεξη που λεμε,η καθε κινηση που εκτελουμε,ο τροπος που μιλαμε,ο τροπος που γελαμε,
ο τροπος παρουσιασης,το σωμα μας,το προσωπο μας.
Ο ιδιος ο Ανθρωπος ειναι ειδωλο στον καθρεφτη του εαυτου του.